Mi-4
Iskustva sa početka Korejskog rata, kada su prvi put masovno korišćeni helikopteri, a pogotovo američki helikopter S-55, skrenula su pažnju vojnih stručnjaka na borbene potencijale helikoptera. Septembra 1951. godine, po naređenju sovjetskog lidera Josifa Staljina, počeo je razvoj i priprema za serijsku proizvodnju sovjetskih helikoptera, kao direktan odgovor američkom helikopteru S-55. Konstruktor Mihail Milj je sa svojim biroom za samo sedam meseci počeo ispitivanje prototipa, a do kraja 1952. godine pokrenuta je i serijska proizvodnja.
Mi-4 je srednji transportni helikopter mnogo većih dimezija i nosivosti u odnosu na S-55. Prostrani tovarni prostor je smeštao 1600 kg tereta, 12 potpuno opremljenih vojnika, 8 ranjenika na nosilima ili u civilnim verzijama 16 putnika. Postao je prvi vojno-transportni helikopter uveden u sovjetsku armiju 1953. godine i bio je to i prvi naoružani helikopter zemalja Varšavskog ugovora. Ukupno je proizvedeno preko 4.000 primeraka u skoro 40 različitih varijanti. Osim u vojne svrhe, korišćen je i kao putnički, transportni, sanitarni, za gašenje požara, pretragu i spašavanje, polarne ekspedicije, kao teretni helikopter za gradilišta i u mnoge druge svrhe. Proizvodnja je prestala u SSSR 1969. godine, a po licenci rađen je sve do 1979. u Kini.
Koristio se u 30 zemalja sveta, među kojima je i Jugoslavija. Prva dva primerka Mi-4 za jugoslovensko RV nabavljeni su decembra 1960. godine, a do polovine sledeće godine pristiglo ih je još 22. U domaćem naoružanju Mi-4 se koristio do 1976. godine. Dvostruko veća nosivost i niža nabavna cena sovjetskog helikoptera ubrzala je napuštanje lincencirane proizvodnje S-55 u Jugoslaviji.
Nakon povlačenja iz naoružanja jedan Mi-4 (ev.br. 12013, f.br. 06103) iz sastava 107. helikopterskog puka u Nišu prebačen je 1977. godine u Muzej vazduhoplovstva, gde je danas izložen u okviru spoljne postavke.
